...Bir səs gəldi,

bir ürəyə “dayan” dedi, bir kərə.

Neçə misra

gözlərini

yumdu kitab-dəftərə...

Qələm sındı,

kəlam dostu

tutdu ömür orucu...

Gedən kimdi,

ağlayan kim?

Əcəl daşdı! – nə borcu!..

İzdihamın yoxdu sonu,

Sözlər verib əl-ələ, -

Bu gün şair yol üstədi,

Köç edir son mənzilə...

Afaq Şıxlı