Əziz Jalə xanıma
Sən ana itirdin həyatda, qızım,
bir gözəl itirdin,
sən hətta, qızım.
Anan - özü boyda bir işığıydı,
şeir məclisinin yaraşığıydı.
O bir vaxt görmüşdü öz yuxusunu,
deyirdi -
ağappaq göyərçin olub.
Axtar göyərçinlər içində onu,
bəlkə o yuxusu indi çin olub?
Durnalar dönəndə, bax diqqət ilə,
durnalar gedəndə uçubdu durnan.
Qaranquşa dönüb bəlkə o elə,
başqa bir ev seçib,
başqa bir eyvan?
O nurdan doğuldu, sözdən yarandı,
gün yaxdı, üfüqdə o nuru qaldı.
Nə yaxşı, ikidi şair həyatı, -
öz ömrü getdisə,
söz ömrü qaldı.
Bu dünya bilinmir nədir, a qızım,
xatırla hər zaman şair ananı.
Hər gedən - dünyadan getmir, a qızım,
hər qalan da –
tutub qalmır dünyanı.