Gözümdə dünyanın  işığı sönür

Bəlkə bu dünyadır tərsinə dönür

Azalıb ümüdlər kədərə dönüb

Sevinc oz payını qəmimlə  bölür.

Baxıram insanlıq niyyətlərinə

Beşikdən yalanla ərsəyə gəlmiş

Dostum, güvənmək istərəm mən sədaqətə

 Ümüd  saxta qapılarda,

                    həqiqət zara gəlmiş !

İnsanliqdır ürəkdə ən əziz olan

Bir yandan boşalıb bir yandan dolan

Bu dunya kimləri salıb oduna

Sığallayıb tumar verib  çəkib toruna.

Dostum , inanmaq istərəm ülvi dostluğa.

Bu yalan dünyanın işığıyla

                       dolammadım dost

Düzümü  yalanla bölləmmədim mən!

Bir  dost ürəyində ölləmmədim  mən !