 |
  |
Sınıq körpüdə bir solğun peyğəmbərçiçəyi –
sınıq könlündən keçir ki, Araz tərəflərə köçə.
O dünya, bu dünya,
Bilsən ki, hansındayam?
Görünmür yanaqda xalın qarası,
İzn ver, telini qaldırım, düşür
Sən mənim əlimdə altıncı barmaq-
kəsilib atılsan ağrıyar indi.
Düşdüyüm bu dərdləri çəkməyə karvan gərək,
Məğribdən ta məşviqə getməyə sarban gərək,
Qanun? Kasıba işləyər ancaq məlum,
Vicdan? Unutmuş bu sözün anlamın insan,
Ümidlər, gümanlar keşikdə durur,
Bir gün həqiqətə dönür arzular -
Külək hey dolaşır ağ dəvə kimi,
Nərilti kəsilmir dodaqlarından,
Dedim öpüm,dodağımı daladı,
Kirpikləri gözlərinə qaladı,
Qoymazsan sənsizlik əlimdən tuta
Sanki, sənsizliyə qənimsən, qənim!