İnsan dünyadan köçəndə, sanki göylə-yerin arasında bir soraqlaşma gedir. Göylər titrəyir, təlatüm, tufan qoparır. "Yer üzünün əşrəfi" olan insanın vaxtsız gedişi elə bil əyan olur göylərə... Külək və yağış dili ilə yerdən sorğu alır. Yer müqəddəs qoynyunu açıb, insanı rahatlayandan sonra səngiyir elə bil, hər şey dayanır sanki, gurlayan sular kimi yavaş-yavaş durulur... Beyinlər ayılır, zehinlər təzələnir.

Ardını oxu...


...Milli azadlıq hərəkatının qaynar çağları idi. Gəncədə yaşayırdım. Gəncə Dövlət Universitetində dərs deyirdim, yazdığım şeirlər ara-bir dövri mətbuatda dərc olunurdu. O zamanlar Musa Urud, Mahir Rəfizadə, Xəzangül, Lətif Zərgər, Fərruxə Pərişan, Səadət Akifqızı, Mustafa Rasimoğlu, Vahid Aslan və “İlham” ədəbi birliyinin digər üzvləri həftədə bir dəfə Alimlər evində toplaşırdıq. Qarabağ savaşında şəhid olmuş şair qardaşımız Nizami Aydın da hələ sağ idi. Axşamlar çayxanaya yığışır, biri-birimizə təzə şeirlərimizi oxuyardıq. Bu günlərdə 75 yaşı tamam olan tanınmış yazıçı-dramaturq Qərib Mehdi də bizim bu xudmani məclislərimizə ağsaqqallıq edərdi. 
Nizami Aydın Bakıya gələndə Vaqif Bayatlı ilə, Adil Mirseyidlə görüşərdi. O, Vaqif Bayatlının və Lorkanın şeirlərini çox sevirdi, mənə şeirlərimi Adil Mirseyidə göstərməyi məsləhət bilirdi. 

Ardını oxu...


MƏNİM BİR EVİM VAR.EVİMİN KİÇİK OLMASINA BAXMAYARAQ,BURADA ÇOXLU İNSANLAR YAŞAYIR.ZAHİRDƏN NECƏ GÖRÜNDÜYÜNÜ BİLMİRƏM AMMA DAXİLDƏN HƏR ŞEY ÇOX GÖZƏLDİR.BURA SEVGİ DOLUDUR.

Ardını oxu...