Tənhalığın rəsmini çək, rəssam.

Bir az aydın çək,

qarışıq olmasın.

Qarışıqlığın olmamasıdır

Tənhalıq.

Dağınıq saçlar çək,

Küləyin böyük bir səylə

üzünə dağıtdığı

saçların xəfif toxunuşla düzəldənin olmamasıdır

Tənhalıq.

Tənhalıq qapı ağzındakı sənə aid

bir cüt ayaqqabıdır,

Onlar da darıxar təklikdən

sənin kimi.

Hər zaman üzü qapıya tərəf dayanar,

birinin həsrətində olan

sevdalılar kimi.

Tənhalıq danışmağa kimsəni tapmayanda

çay tökdüyün stəkanla söhbətindir,

Dinləyənin belə olmaz,

Danışmağı unutmayasan deyə danışarsan

havadan, sudan,

arvadını döyən qonşu kişidən,

yeni qalmaqal yaradan müğənnidən,

gecikən avtobusdan

və daha nədən...nədən...

Danışarsan, danışarsan...

...susarsan,

Kimdənsə cavab gözləyərsən,

Amma sən susanda dünya susar sanki,

Sükut başlayar.

Onda buz divarlar üzünə hayqırar tənhalığını.

Utanarsan...

Susarsan...

Tənhalıq soyuq qış gecəsində

yorğandan çöldə qolundur,

örtən tapılmaz.

Televizora baxarkən divandaca yuxuya getməyindir

Tənhalıq,

Səsləyib oyadan olmaz.

Asılqandan asdığın tək paltodur

Tənhalıq...

Güzgülərə olan qorxundur,

Hər kəsin səni tərk etdiyi dünyada

sən də küsərsən

güzgüdəki "SƏN"dən.

Tənhalıq ölümsüzlüyündür,

Çünki tənha adamı ölüm belə unudar.