 |
  |
EY QÜRBƏTİN DAĞLARI
Çayıyla, bulağıyla ilhamımdı… çağlardı,
Dağ olmasa kim məni bu yadlıqda saxlardı
Yolları, cığırları, izləri xoş görmüşük
Ey qürbətin dağları, sizləri xoş görmüşük!
"Göy” adında göyləri – imanımız dinimiz.
Bu ad muzeylərində dipdiridir dilimiz
Tarix etibarında sözləri xoş görmüşük,
Ey qürbətin dağları, sizləri xoş görmüşük!
Bu qədər uzaqlıqda bu doğmalıq xəyaldı,
Yollar çəkib aparır, qoy aparsın halaldı
Qayalar pəncəsində düzləri xoş görmüşük,
Ey qürbətin dağları, sizləri xoş görmüşük!
Hansına əl uzatsam mənə ürək açası,
Salam, Tanrı dağında buz olmaqdan qaçan su,
Bulaq-bulaq çağlayan gözləri xoş görmüşük
Ey qürbətin dağları, sizləri xoş görmüşük!
Bir ucalıq dünyan var zirvələri qardadı,
Təkcə qardaşların yox, dağların da dardadır,
Milyon sirrin açarı gözləri xoş görmüşük
Ey qürbətin dağları, sizləri xoş görmüşük!
Saç bu sayaq ağara, belə gələ qocalıq
Öz dilində danışsan pıçıltın da ucalar
Hər qayadan, hər daşdan səs gələr: "xoş görmüşük!"
Ey qürbətin dağları, sizləri xoş görmüşük!
ƏLİ BƏNÖVŞƏLİ QADIN
yaşlı bir qadın
kötüyə dönmüş əlində
üçcə saplaq bənövşə
gedir yolla
yanından ötüb keçən
adamları görmədən.
İlgiləndirmir onu
"bu yaşda çiçək nə, sən nə?”
deyə bilərlər…
Eləcə bənövşəylə danışır
ya da bu sehirli mikrafonla
Tanrıya yerdən
reportaj verirmişcəsinə
tutub üzünə çiçəkləri
nəvə əlindən tutmuş kimi
Gedir
üzündə üç saplaq
qar altdan çıxmış
solğun bənövşənin təbəssümü.
Gedir – bəlkə də
bu çiçəklərə
ömrünün ən ağır etirafını edir,
ya dərdini açır
özü də bənövşə olduğu illərin.
Ya da duyaraq
yaxınlaşan sonunu
Tanrı dərgahına beləcə getmək istəyir,
əlində bənövşə
qarşılamaq istəyir onu…
Saçlarına taxsaydı
qar altdan çıxıb deyərdim –
yaz yaxınlaşır…
qızıl gül yaraşmazdı bəlkə,
bənövşə yaraşır.
BAŞLANĞIC
Üzür son limana ömrün gəmisi
Harda dayanacaq – o hələ bilmir.
Allahın yoludur su da, quru da
Mənzilə yetməsə dincələ bilmir.
Ömrümün dəyişməz rəngidir sanki
Başımın üstündə qəm bayraqları.
Nə qədər çəksəm də azalmır dərdim
Dərdim
bu dünyanın ayrılıqları…
Dalımca uzanır qağayı əllər,
Dalğalar önümdə min bir sualdı.
Nə qədər soru var, bitir mənimlə
Nə qədər cavabım yarımçıq qaldı…
Həyatın güzgüsü dənizdi elə
Köksündə bir iz də saxlayan deyil.
Özü göz yaşından yarandığından
Ulduzlar tökülsün ağlayan deyil!..
Silinib gedəcək mənim də izim,
Hər dalğa tələsir öz limanına.
Dəniz sildiyini yazar yenidən
Yüz qonaq gətirər söz limanına.
Beş arşın yolumuz ilkdən sonacan
Biri şirindirsə, biri acıdır.
Elə arxayınam sanki son səfər
Başqa bir yolumun başlanqıcıdır.
Günəşlə, işıqla, səhərlə birgə
Doğulur ömrümə hər gün bir şeir.
Bəlkə də göylərdən əl üzdüyündən,
O daim tələsir, o daim yanır
İnanır nəyinsə bitəcəyinə.
Dilimdən qopantək bir yol başlayıb,
Özüm də bilmirəm niyə doğuldum,
Bəlkə ilahidən bir səsdir ömrüm.
Bəlkə mən özüm də sürgün yeriyəm
Şeirin də taleyi bir sirrə bağlı,
Biri günahkardı, izləyəni var.
Bu boyda dünyada yer tapmır biri,
Birinin firkimdə yetişdi sonu,
Biri deyilməmiş sonunu bəklər.
Biri də dilimin ucunda yanır,
Bizim başımıza nırx qoyanların,
Başının üstündə ucalır sözüm.
Ya da ki boğulur öz qəfəsində,
Bir gün bağlananda zindan qapısı,
Mənim öz cəzam da yetəndə başa.
Yaza bilmədiyim şeirlərimə,
Bir məzar qazılsın qəbrimlə qoşa.
Sirr verdi – alıb qaçdım.
Söz verdi – ürək açdım.
Ömrüm bir adlamacdı
Torpaqdan Tanrıyacan.
Bitirib hər əzabı
Əcəl köhləni çapır
Ölüm – sonuncu qapı
Yoluma çıxar haçan?
Göydən gəlir bu yazı,
Yazı yox, haqq duası.
Hər insan sirr boxçası
BAŞLANĞIC
Harda dayanacaq – o hələ bilmir.
Allahın yoludur su da, quru da
Mənzilə yetməsə dincələ bilmir.
Ömrümün dəyişməz rəngidir sanki
Başımın üstündə qəm bayraqları.
Nə qədər çəksəm də azalmır dərdim
Dərdim
bu dünyanın ayrılıqları…
Dalımca uzanır qağayı əllər,
Dalğalar önümdə min bir sualdı.
Nə qədər soru var, bitir mənimlə
Nə qədər cavabım yarımçıq qaldı…
Həyatın güzgüsü dənizdi elə
Köksündə bir iz də saxlayan deyil.
Özü göz yaşından yarandığından
Ulduzlar tökülsün ağlayan deyil!..
Silinib gedəcək mənim də izim,
Hər dalğa tələsir öz limanına.
Dəniz sildiyini yazar yenidən
Yüz qonaq gətirər söz limanına.
Beş arşın yolumuz ilkdən sonacan
Biri şirindirsə, biri acıdır.
Elə arxayınam sanki son səfər
Başqa bir yolumun başlanqıcıdır.
ŞEİR MƏZARI
Doğulur ömrümə hər gün bir şeir.
Bəlkə də göylərdən əl üzdüyündən,
Mənim ürəyimə sürgün bir şeir.
İnanır nəyinsə bitəcəyinə.
Dilimdən qopantək bir yol başlayıb,
Əsl ünvanına yetəcəyinə.
Bəlkə ilahidən bir səsdir ömrüm.
Bəlkə mən özüm də sürgün yeriyəm
Bülbül nəğmələrə qəfəsdir ömrüm.
Biri günahkardı, izləyəni var.
Bu boyda dünyada yer tapmır biri,
Birinin yüz evdə gözləyəni var.
Biri deyilməmiş sonunu bəklər.
Biri də dilimin ucunda yanır,
Qorxur ki söyləsəm, öldürəcəklər.
Başının üstündə ucalır sözüm.
Ya da ki boğulur öz qəfəsində,
Dilimə gəlmədən qocalır sözüm.
Mənim öz cəzam da yetəndə başa.
Yaza bilmədiyim şeirlərimə,
Bir məzar qazılsın qəbrimlə qoşa.
***
Söz verdi – ürək açdım.
Ömrüm bir adlamacdı
Torpaqdan Tanrıyacan.
Bitirib hər əzabı
Əcəl köhləni çapır
Ölüm – sonuncu qapı
Yoluma çıxar haçan?
Göydən gəlir bu yazı,
Yazı yox, haqq duası.
Hər insan sirr boxçası
Biz qıfıl, Tanrı – açar.
***
Nəfəsim gəlib gedir
Ağlım da başımdadır.
Bir yol var keçmişimdə,
Bir arzu gəlməyimdə,
Bir çarə ölməyimdə
Bir qisas gülməyimdə
Gül yolu, çiçək yolu,
Göz yolu, ürək yolu
Var olmağın tək yolu
Sonsuz savaşımdadır.
Bəkə də dünyada mən yoxam artıq,
Qarışıb payıza uçub getmişəm.
Sahibsiz adımdır ortada qalan,
Sən adda adam da yaşamır bəlkə,
Özündən yadigar qoyub bu səsi,
Verdiyi əzabı unutdurmağa,
Bəlkə də bu özü də bir aldanışdır,
Bəlkə gördüyüm də yuxudur elə.
Çoxdan itirdiyim nəğmələrimi,
Könlümdə əbədi gəncliyin odu,
Bəs həsrət deyərək çağlayan nədir?
Yoxsansa, yoxluğun sevgisi olmaz,
Varsansa, bəs yolu bağlayan nədir?
Ömrümüz andan qısa,
Uzun! – əbədiyyətdən.
Uzunluğu cəhənnəm, qısalığı cənnətdən.
Mənzilə nə aparır daşıdığı sərvətdən,
Həm quş kimi azaddır, həm də əsirdir insan…
Canlı bir kəhkəşandır, kəhkəşanlar içində
Təmiz ana südüdür, keçir qanın içindən.
Tanrının nəfəsidir – bir damlanın içində.
Həm sirrlərin açarı, həm özü sirdir insan.
Bir sehirli göz baxa çəmənin hər gülündən
Bir nağıl dinləyəsən təbiətin dilindən
Gündə bir xəbər gələ milyon işıq ilindən
Neçə dünyalar gəzsən, yenə də birdir insan.
Həm Tanrının övladı, həm Tanrının özüdür,
Gözünə mil də çəksən, yenə yerin gözüdür.
Dənizlər keçə-keçə özü sirr dənizidir
Yerdə göyün parçası, Göylərdə Yerdir İnsan…
***
Ağlım da başımdadır.
Bir yol var keçmişimdə,
Bir yol da qarşımdadır.
Bir çarə ölməyimdə
Bir qisas gülməyimdə
Biri göz yaşımdadır.
Göz yolu, ürək yolu
Var olmağın tək yolu
Sonsuz savaşımdadır.
SUAL
Qarışıb payıza uçub getmişəm.
Sahibsiz adımdır ortada qalan,
Özümsə xəlvətcə köçüb getmişəm.
Özündən yadigar qoyub bu səsi,
Verdiyi əzabı unutdurmağa,
Beş-on söz eşidim sevgi əvəzi.
Bəlkə gördüyüm də yuxudur elə.
Çoxdan itirdiyim nəğmələrimi,
Tale başqasına oxudu elə.
Bəs həsrət deyərək çağlayan nədir?
Yoxsansa, yoxluğun sevgisi olmaz,
Varsansa, bəs yolu bağlayan nədir?
İNSAN
Uzun! – əbədiyyətdən.
Uzunluğu cəhənnəm, qısalığı cənnətdən.
Mənzilə nə aparır daşıdığı sərvətdən,
Həm quş kimi azaddır, həm də əsirdir insan…
Canlı bir kəhkəşandır, kəhkəşanlar içində
Təmiz ana südüdür, keçir qanın içindən.
Tanrının nəfəsidir – bir damlanın içində.
Həm sirrlərin açarı, həm özü sirdir insan.
Bir sehirli göz baxa çəmənin hər gülündən
Bir nağıl dinləyəsən təbiətin dilindən
Gündə bir xəbər gələ milyon işıq ilindən
Neçə dünyalar gəzsən, yenə də birdir insan.
Həm Tanrının övladı, həm Tanrının özüdür,
Gözünə mil də çəksən, yenə yerin gözüdür.
Dənizlər keçə-keçə özü sirr dənizidir
Yerdə göyün parçası, Göylərdə Yerdir İnsan…