ayağın xan kəndi yuyurdu

kürəyinin təri

cıdırda soyuyurdu.

Girməzdi

dumanına gün işığı

havasına çay qaşığı.

Qayaları sərxoş idi

adamları tay-tuş idi

küçələri taykeş idi.

Qəbirüstü yazıları

nəğmə kimi oxunurdu

kolda-kosda tələf olan

qurd-quşu gül qoxuyurdu.

Kim idi qalxan o boyda dağı? –

yağışdan sallanıb enirdi qonağı.

...Dağın dizləri əsdi bir may səhəri

gözünün yaşı ayağının suyuna qarışdı şəhərin...