 |
  |
Nə desən haqlısan, mənəm günahkar.
Üzünə baxmağa utanıram mən.
Niyə and içirsən, nə ehtiyac var?
Sən yalan desən də inanıram mən.
Demə ki, xoşbəxt ol, çat arzu-kama.
Çılgın gəncliyimin sönən dəmidir.
Bu sanki gözü kor olan adama,
"Gözün aydın olsun" demək kimidir.
Daha öz səsim də mənə yad olub,
Hardasa ağlayan körpə səsitək.
Mənim gözlərimdə həsrət iz salıb,
Körpələr evinin pəncərəsitək...