Torpaqdımı daşın kökü,

Daşın nəsli hardan başlar?

Düşünürəm, elə bəlkə

Daş dövründən gəlib daşlar.

İldırımlar qoparmayıb

Bu torpaqda bitən daşı.

İnsan yoxkən daşlar olub

Yer üzünün vətəndaşı.

Bu torpağa ömür qıyan

Bizdən əvvəl daş olubdur.

Baxıb vətənin daşına

İnsan vətəndaş olubdur…

Bir məramlı yolçulara

Nədənsə «yoldaş» dedilər.

Bir qarından çıxanlara

Nədənsə «qardaş» dedilər.

Közərtili, qızartılı

Ocaq daşı, od daşı var.

Yer üzünün daş yaddaşı,

Yaddaşların yad daşı var.

Yaman gündə sipər olub

Bu torpağın bürcü, daşı.

Həsrət çəkən iki qəlbi

Qovuşdurub elçi daşı.

Ulu babam keçmişimi

«Daş» fırçayla daşa çəkib.

Bu dünyadan gedəndə də

İnsan daşı başa çəkib…

Deməyin ki, bu daşların

Damarında qan işləməz.

Daş urzalı, urvalıdır —

Daşsız dəyirman işləməz…

Daş ömrünə bələd olub

Bu daşları daşımışıq;

Daş üstdə daş evə dönüb -

Daş içində yaşamışıq…

Şan-şöhrətli şəhərlərin

Daş naxışlı küçəsi var.

Daş köksündən bulaq çıxır,

Daşda qızıl külçəsi var…

Ömrümüzə-günümüzə

Gün calayıb daş beləcə.

Gözlərimin yaddaşında

Daş qalaydı kaş beləcə…

Heyiflər ki, belə deyil,

Belə deyil daş başatan.

Bəzən daşı gözdən salır

Çəpərimə o daş atan…

Bəzən «daşa dəyir» başım,

Bəzən çörək «daşdan çıxır».

Belə vaxtlar insan ağlı

Havalanıb başdan çıxır.

O zaman ki, daşqəlblilər

Yollarımı daşa salır,

Gecəm keçir… yuxum köçür,

Kirpiyimdən daş asılır…

İstəyirəm bu daşları

O daşlarla daşa basım —

Yolumuzda qara daşlar

Fürsət tapıb yaşamasın…