 |
  |
Sən mənim yanımda, amma bəs nədən,
Mən sənin yanında, tənhalıqdayam.
Sanki, bir yuxusan, ya da ki, xəyal,
Beləcə, mən səni xatırlayıram.
Hamıya qoyun açan,,
Minnətsiz sevgisiylə
Yer ilə qucaqlaşan
Göy üzü.
Nə yaxşı ki sən varsan.
Müşfiqin qəbri göy sularda axar,
Qoca Nargin hey o məqbərə baxar,
Sanki Babəkdi, uçub Bəzz qala sı,
Axtarır indi onun xarabasın.
Torpaqdımı daşın kökü,
Daşın nəsli hardan başlar?
Düşünürəm, elə bəlkə
Daş dövründən gəlib daşlar.
…Gözümü bir qadının qucağında açdım.
Ağlayırdım.
İndicə məni qucağından
birhuriylə oynamağa buraxan
mehriban atam üçün ağlayırdım...
Sifəti tanışdı, üzü tanışdı,
Bu qız zəmanənin öz uşağıdı.
Məni görən gündən yalan danışdı,
Dedi inanacaq, söz uşağıdı.
Hamı mənə dəli deyir!
Məzlumlara, bəd bəxtlərə acıyan,
Bəzən də ki,
Tutduğunu buraxmayan zəli deyir.
Çünki
Yağış yağarkən çətirimi tərs tuturdum.
Bax beləcə...
“Bomj”la bir yerdə mən də islanırdım.
Həyatın qaydası budur,qızım,
Nə qədər ki,unutmağa çalışarsan,
Unudulmuş olarsan daha çox əvəzində....
Haçalanarsan dolaşıq fikirlər kimi,
Gah bəlkələr olarsan,gah da kaşkilər....
Heydər baba!
Sən gələndə yurdumuza
Günəş doğdu,
Ulduzlara çatdı soraq.
Qaranlıq gecə...
bu şəhər,bu mən
Yanan işıqlar...
birinin ardında sən.
Bəlkədə yoxsan
heç bu şəhərdə
Mən yaxınlaşır,
sən uzaqlaşırsan.